1. Drugo Ivano

Ivano jesem moj drugo. On jesem ucajušo i sportisto. On teper sidem vo komnato i učem. Na stolo jesem bumagi i knigi. Ono jesem pišostolo. Ta knigi na ta stolo jesem uсaknigi.

Ta tato i ta mamo ot moj drugo ne jesem vo ta komnato. Oni teper rabotem. Jevo tato jesem rabotisto, on rabotem vo hotelo. Ta mamo ucem. Ona jesem ucistiňo.

2. Ta drugiňo ot Iváno

Ivano imem drugiňo. Jejo imeno jesem Maša. Ona jesem juna i krasa. Maša i Ivano jesem drugo.

Maša prihodal ko ta domo ot Iváno.

– Dobrovolajte vohodati, drugiňo.

– Priveto Ivano. Što vi delem?

– Priveto. Ja cital, no teper ja volem govorati so ti.

– Li ti imem dobra knigo?

– Da, ja imem. Ja nravem citati toka dobra knigi. Li ti volem pivati kafo?

– Da. Li tvoj tato i mamo jesem vo tvoj domo?

– Ne. Vot ta kafo, ono jesem ješo tepla. Ja teper delal ono.

– Spasibo. Ja mogem pivati takže nitepla kafo.

Ivano gladal ta krasa oki ot Maša. Ja videm, šo on lubem Ona.

3. Vo kafilišo

Maša i Iván dolge govoral pered ta ucilišo. Poslie oni rade hodal cerez ta uliso. jesal tepla deňo. Oni vidal kafilišo i vo ono torti.

– Mi vhodajte i kušajte – kazal Iváno.

– Li ti imem dostata grošo?

– Kompreneble, ja imem sto dolari.

– Oh, ti jesem bogata!

Ta ofisanto konesal mnoga torti. Oni kušal i posli ta kušo ta ofisanto otnove prihodal.

Iváno iskal vo odin mesto … iskal vo ina … Jevo lico jesal nirada. Konece on kazal cerez nisila goloso:

– Ja ne imem grošo.

Što slucal poslie? Li vi znem?

4. Moj pismi

Iváno pišal ko ja krasa pismo. Ono jesem pravda lubopismo. Vo ta pismo jesal takže jevo foto.

Koda ja perehodal iz ta ucilišo, ja volal ononu otnove citati. Ja skore vohodal vo moj komnato. Tam stojal moj sestro Vera pered moj stolo i cital moj pismo. Vo ona ruko jesal takže ta foto.

Ja kazal gneve:

– Što ti delem tam? Ne čitajte pismi ot ina!

Moj sestro delesal cervena. Ta foto padal iz jejo ruko na ta stolo i ta pismo padal takže.

Ona kazal:

– Pomilajte … ja iskal moj knigo …

– No ti dobre znem, šo tvoj knigi ne jesem na moj stolo. Takže ne vo moj komnato! Peredavajte ta pismo ko ja.

Ona polucal dobra uroko: ona ne dale citumu pismi ot ina.

Takže ja polucal uroko: ja dožem dobre zaperati ta dvero ot moj komnato.

5. Nova avto

Gospodo Vasílij, drugo ot Iváno, vohodal vendilišo ot avto. Tam on videm krasa gospodiňo, kotora nravem ko on. Vendisto prihodem ko on. Gospodo Vasílij prošem:

– Kotora avto jesem ta naibole dobra?

– E tot jesem ta naibole dobra iz vse.

– Li ono jesem skora?

– Ono jesem bole skora cem inaf.

– Li ono jesem takže sila?

– O da, ono jesem oceň sila.

– Vere ono jesem mnogecena?

– Kompreneble, ono jesem ta naibole mnogecena iz vse.

– Spasibo, žale ja ne kupumu nova avto, ibo moj ninova avto jesem ta naibole nimnogecena iz vse. Ja ješo jehumu cerez ono.

Dum on tionu kazal, on otnove gledal ta krasa gospodo. No ta vendisto kazal:

– Jesumu bole dobre, šo vi ne gledajte e tot gospodo. Takže ona jesem oceň mnogecena. Ja znem, ibo ja jesem jejo mužo.

6. Maja

Maja jesem kraseňka juneciňo. Vse jejo drugi lubem onanu. Pered tri deňi nidobro slučal: na uliso avto padoval ona.

Maja nisanesal i imem velika temperaturo. Jejo mamo kazal, šo ona dožem restati dome. Zavtra ona zvamumu doktoro.

Ta doktoro prihodal je ta devata caso dla pomogati ko Maja.

– Kazajte “A” …montrajte vaš ruki … montrajte vaš nogi … niodežajte vi!

Ta doktoro vso dobre gledal i konece kazal:

– Odin sedmico nahodajte dome i … ne hodajte pod avto. Pivajte mnoga cajo utre i vecere. Ja želaem, šo vi jesajte pokoja. Posli odin sedmico vi fartumu bole dobre. Ja prihodumu dla perevidati vi.

– Gospodo doktoro, li moj dobriša drugo Ináno mogem prihodati vidati ja?

– Hm, da … da. On mogem prihodati … no takže on jesajte pokoja.

7. Vseda nirane

Iváno spal utre oceň dline.

Koda on vidal ta sonso, nezapne on zaprigal. Vseda on niranem, koda on dožem hodati ko ta ucilišo. On znem, šo ta ucistiňo ninravem eto.

No dnes on ne volem niranati. On skore metal ta odežaĵo. Skoriše on pival ta kafo. Poslie so ta knigi vo ta ruko on begal i prigal po ta ulico. Ta ludi gledal on i kazal: “Kakoj niuma knabo.”

Skoro on jesal pered ta ucilišo. On volal vohodati vo ta ucilišo, no on ne mogal. Ono jesal zaperama. On vidal nei ucisto nei ucajuši.

On zasidal pered ta ucilišo i dumal: što slucal?

– Diable, teper ja memorem! Hodiaŭ jesem dimanĉo!

8. Nikrasa deňo

Hodiaŭ moj mamo jesal oceň nipokoja. Ja prihodal iz ta ucilišo i raportal k ona, šo ja polucal nidobra noto. Ona kazal: “Knabiško, vi dožem bole mnoge rabotovati tvoj golovo. Skoka da nidobra noti ti imem?.

Ja jesal nirada.

– Hodajte vo tvoj komnato i ucajte! – ona kazal.

Ja sidal vo moj komnato, no ja mogal nei ucati nei citati. Moj dumi jesal pro igro so moj drugi i pro sporto.

Ja kazal ko ja sam: Li ja jesem stoka niuma, hota ja ucal mnoge?

Toda ta mamo vohodal vo ta komnato i aŭdal moj slovi. Ona srazu respondal:

– Ne, moj kara, vi ne jesem niuma. Ta problemo jesem, šo vi dožem ucati mnoge bole. Toda vi ne imumu teper nidobra noti.

Takže teper ja ne imem oni. Ja imem dobra noto pro muziko – ja kazal.

Ta mamo nezapne zasmehal. Eto otnove bolekrasoval moj deňo. No ta problemo odnak nahodal.

9. Plani o jezdanio

Petro i María volal vojaĝati k ina kraino vo svobodaveremo. Oni rešal hodati k Italio, krasa kraino so ninova gorodi i ina krasaĵi. Oni jesal šasa:

– De jesem moj odežaĵo? – ona prošal.

– Mi ne forgesumu sonesati ta knigo dla ucati Rusanto. Mi mogumu nacati uže vo ta vagonaro.

– Vo ta vagonaro mi nicevonu delumu, kara Petro. Mi jezdumu cerez avto. Ja imem sekreto: moj bogata onklo Bonifacio plenumal moj želao i daval ko mi svoj avto dla koriso. Ono uže stojem pered ta domo.

– No ja dožem kazati…

– Ničevo kazajte, karulo, mi zasidajte vo ta avto i jezdajte k Italio.

Petro i Maria sidal vo ta avto. Takže ta odežaĵi jesal vo ta avto. No oni ješo sidanial i čekal.

– Itak, karulo – ona kazal – počemu mi ne zajezdem?

– Karuliňo, takže ja imem sekreto. Ja jezdovumu bi ta avtonu, no ja ne znem. Ja nikoda učal eto.

10. Familiani soprihodem

– Kak skore pasem deňi! Zavtra jesem ta rodesdeňo ot vaš tato, Ivano. Koprihodumu nekotora familiani i drugi. Li vi dobrvolumu skoka-to pomogati? Nahodajte skoka-toeňke ot veremo almenaŭ dla ordovati vaš komnato. Ja nraval bi kuirati što-to dobra. Dla ta rodesdeňa torto mankem moloko vo ta domo. Necesem imesati skoka-to ot kušaĵo iz vendilišo…

– Dobre, ja kupumumu dla ta rodesdeňo. No, Vmesto sidati i kušišati so neinteresa familiani, ja nraval bi ekskursati so klubani.

– So kotora klubani? – kazal ta mamo i kidal kakoj-to bumagi vo bumagujo.

– Zavtra rane soprihodem ani ot moj sporta klubo.

– No, kara moj, li točne zavtra vi dožem forjesati? Li vi ne mežvidesem so vaš samklubani triraze sedmice?

– Li ja pravem što-to predložati: Ja sokušumu so ta familiani. No vo ta dvaa parto ot ta deňo ja forhodumu so moj drugi. Posli ta torto Maria i Petro certe govorumu pro ta niudača jehanio čerez avto. niinterese! Ja ne dale volem tionu sluhati! Počemu mi ne imem kto-to ideobogata onklo Bonifacio vo naš familio?!

Ta mamo ulibeňkal je jevo slovi. Ona znem, šo Marko skoka-to tro govorem hodiaŭ.

– Kara Marko, ne dostatem toka bogateco ot ta idei. Necesem takže polna grošujo dla realovati ono.

Ta mamo posli skoka-to ot tiho daŭroval:

– Nu, pered nekotora minuti telefonal Ana, šo ona takže vizitumu mi zavtra. Ona oceň nravem dolĉa torti, hota ona atentumu dla ne dikesati.

Srazu Marko ŝanĝal ta opinio. Bez Ana dum ta ekskurso on jesal bi oceň soleca.

– Mamo, totsluce ja odnak pasovumu ta zavtraa deňo dome.